Rafał Bigus

Swoją sportową przygodę Bigus rozpoczął w klubie Spójnia Stargard Szczeciński, gdzie zyskał pierwsze doświadczenia na boisku. W Stanach Zjednoczonych kontynuował naukę w Archbishop Carroll High School, a następnie zapisał się na Villanova University. W tym okresie, w czasie swojego najlepszego sezonu w NCAA, notował średnio 8 punktów oraz 5 zbiórek na mecz, co przyczyniało się do jego późniejszej kariery w profesjonalnym sporcie.

W sezonie 1999/2000 Bigus powrócił do Polski, podpisując trzyletni kontrakt z Zepterem Idea Śląska Wrocław. Mimo że jego występy we Wrocławiu były udane, często znajdował się na wypożyczeniach do mniej utytułowanych drużyn w polskiej lidze, takich jak Komfort Stargard Szczeciński oraz Prokom Trefla Sopot. Jego czas spędzony w Sopocie w 2001 roku okazał się jednym z najlepszych sezonów, ale nie miał możliwości wystąpienia w kluczowych meczach półfinałowych z powodu zapisów w kontrakcie, co zakończyło się brązowym medalem dla drużyny.

W latach 1999–2001 brał także udział w letniej lidze USBL, grając w barwach Pennsylvania Valley Dawgs. Po zakończeniu kontraktu ze Śląskiem, Bigus przeniósł się do Stargardu Szczecińskiego, jednakże w trakcie sezonu 2002/2003 wyjechał do Grecji, gdzie grał do 2005 roku. W sezonie 2005/2006 występował kolejno w Turowie Zgorzelec, Śląsku Wrocław oraz czeskim CEZ Nymburk. Po powrocie do Polski w latach 2006–2010 grał w takich klubach jak Kotwica Kołobrzeg, PBG Basket Poznań, Sportino Inowrocław oraz Polonia 2011 Warszawa. Swoją karierę na parkietach zakończył w 2016 roku, grając ponownie w Spójni Stargard.

W okresie 1997-2005 Bigus był również zawodnikiem reprezentacji Polski, biorąc udział w mistrzostwach Europy w 1997 roku. Tam zagrał w dwóch meczach, notując średnio 4,5 punktu oraz 2 zbiórki w ciągu 17 minut na parkiecie. Jego kariera sportowa, obfita w ciekawe epizody i osiągnięcia, z pewnością pozostawiła trwały ślad w polskim sporcie.