Spichlerz w Stargardzie reprezentuje niezwykle cenny element polskiego dziedzictwa architektonicznego. Wybudowany w 1685 roku z cegły, zlokalizowany jest nad Młynówką i jest najstarszym tego typu obiektem, który można znaleźć w regionie Pomorza Zachodniego, gdzie przetrwały jedynie cztery analogiczne struktury.
Architektura spichlerza zaprojektowana została w formie prostokąta o wymiarach 15 x 28 m. Choć pierwotnie był to jednokondygnacyjny budynek, obecnie posiada trzy piętra, ozdobione dwuspadowym dachem. W średniowieczu skupowane w tym miejscu zboże z ziemi stargardzkiej oraz pyrzyckiej transportowane było zarówno drogą lądową, jak i rzeką. Do jego rozładunku służyły urządzenia wyciągowe, umieszczone w szczycie od strony wschodniej. Oprócz tego, ziarna wsypywane były przez otwory w bocznych elewacjach oraz w szczycie od rzeki, co ułatwiało transportowanie zboża dalej w kierunku Inoujścia.
W XVIII wieku spichlerz pełnił rolę faktoriatu solnego, stanowiącego istotny punkt handlowy, który łączył Stargard z Wielkopolską. Natomiast w XIX wieku obiekt powrócił do przechowywania zbóż. Warto zauważyć, że jako budynek gospodarczy, spichlerz nie posiadał dekoracyjnych elementów architektonicznych.
W wyniku intensywnych bombardowań w 1945 roku, spichlerz uległ zniszczeniu i został całkowicie spalony. Rekonstruowanie budynku miało miejsce w latach 1975–1980, a jego wnętrza dostosowano do funkcji lokalu gastronomicznego, co pozwala na korzystanie ze zrewitalizowanej przestrzeni.
Obiekt ma status zabytku i został wpisany do rejestru zabytków pod numerem rej. A-1476 z dnia 18.11.1959, co podkreśla jego historyczne oraz kulturowe znaczenie dla miasta i regionu.
Pozostałe obiekty w kategorii "Budynki przemysłowe i magazynowe":
Cukrownia Kluczewo | Regionalny Stargardzki Park Wysokich Technologii | Stargardzki Park PrzemysłowyOceń: Spichlerz w Stargardzie