Marcin Kącki

---

Życiorys

Marcin Kącki pochodzi z Stargardu, gdzie spędził swoje dzieciństwo. Jego matka pracowała jako ekspedientka, natomiast ojciec był maszynistą, a później podjął zatrudnienie w niemieckiej hucie. W 1995 roku rozpoczął naukę na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, jednak nie zdołał zakończyć swojej edukacji.

Jako dziennikarz specjalizował się w tworzeniu reportaży o tematyce społecznej i historycznej, publikując swoje teksty w takich pismach jak „Duży Format”, Magazyn Świąteczny oraz Wysokie Obcasy, a także w Wolnej Sobocie. Łącznie, opublikował liczne artykuły dotyczące dziennikarstwa śledczego, reportaży społecznych oraz wywiadów. Wśród jego najbardziej znanych publikacji znajdują się m.in. ujawnienie przypadków molestowania chórzystów Poznańskiego Chóru Chłopięcego przez Wojciecha Kroloppa w 2003 roku oraz odkrycia związane z zarzutami molestowania seksualnego w Samoobronie, które były tematem artykułu „Praca za seks w Samoobronie” opublikowanego w 2006 roku.

Marcin Kącki współpracuje z Wyższą Szkołą Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu, gdzie prowadzi warsztaty dziennikarskie, przekazując swoje doświadczenie młodym dziennikarzom.

W ciągu swojej kariery Kącki został nominowany do nagrody Grand Press w latach 2007, 2010 oraz 2011, co daje łącznie siedem nominacji w kategoriach: news, reportaż oraz dziennikarstwo śledcze. W 2007 roku zdobył tytuł Dziennikarza Roku oraz otrzymał nagrodę Grand Press za dziennikarstwo śledcze. Ponadto, w tym samym roku wyróżniony został również dwoma nagrodami Watergate przyznawanymi przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich oraz nagrodą studentów dziennikarstwa w konkursie MediaTory. W 2016 roku Kącki został nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” za swoją książkę „Białystok. Biała siła, czarna pamięć.”

Kontrowersje

5 stycznia 2024 roku w „Gazecie Wyborczej” ukazał się autobiograficzny artykuł autorstwa Marcina Kąckiego, noszący tytuł Moje dziennikarstwo – alkohol, nieudane terapie, kobiety źle kochane, zaniedbane córki i strach przed świtem. W tym tekście reporter podjął się refleksji nad swoją karierą, opisał epizody depresyjne oraz zmagania z problemami alkoholowymi, a także relacje z kobietami, które w jego życiu odegrały istotną rolę.

Następnego dnia Karolina Rogaska, dziennikarka „Newsweek Polska”, skomentowała artykuł na swoim profilu na Facebooku, ujawniając, że jest jedną z kobiet, o których Kącki pisał. W swoim poście Rogaska oskarżyła go o próbę usprawiedliwienia swoich działań oraz o natrętne składanie propozycji seksualnych, dodając, że Kącki masturbował się przy niej, co wywołało w niej ogromny lęk.

W tym samym dniu Instytut Reportażu wyraził swoje zaniepokojenie, informując, że Rogaska zgłaszała im incydenty przemocy ze strony Kąckiego już kilka tygodni wcześniej. Na skutek tych wiadomości, Kącki został odsunięty od prowadzenia zajęć ze studentkami w Polskiej Szkole Reportażu, którą kieruje Instytut.

Wieczorem 6 stycznia, Roman Imielski, zastępca redaktora naczelnego „Wyborczej”, oświadczył, że redakcja podchodzi do sprawy „bardzo poważnie” i że zamierzają ją szczegółowo wyjaśnić na łamach gazety. W dniu 7 stycznia Kącki został zawieszony i od tego momentu odsunięty od wszelkich obowiązków dotyczących współpracy z innymi autorami „Gazety Wyborczej”.

W sierpniu 2024 roku redakcja „Gazety Wyborczej” potwierdziła, że współpraca z Kąckim została całkowicie zerwana, a decyzja ta była podyktowana „kwestiami redakcyjnymi”.

Dramaty teatralne

Marcin Kącki, znany ze swojego wyjątkowego stylu, prezentuje szeroką gamę dramatów teatralnych, które ilustrują różnorodne ludzkie doświadczenia i społeczne dylematy. Oto przegląd jego znaczących dzieł:

• Nóż rodowy – realistyczny dramat o konfliktach pokoleniowych, którego premiera miała miejsce w Teatrotece w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie w 2023 roku,
• Czy pingwiny mają kolana – komediodramat, który ukazuje neurozy społeczne oraz poszukiwanie szczęścia przez psychoterapię. Spektakl był wystawiany w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu w 2023 roku,
• Jędrek, czyli urządzimy Wam dożynki – dramat inspirowany postacią Andrzeja Leppera, którego wystawienie miało miejsce w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w 2022 roku. Kącki ukazuje mechanizmy manipulacji oraz pułapki demokracji,
• Koniec świata będzie śmieszny – komedia z 2021 roku, wystawiana w Teatrze Powszechnym w Radomiu, stanowiąca satyrę na sztuczną inteligencję i egotyzm ludzkości w kontekście nadchodzącego końca świata,
• Krzycz. Byle ciszej – dramat z 2020 roku, prezentowany w Teatrze Nowym w Poznaniu, będący studium koniunkturalizmu w świecie literackim okresu stalinizmu. Ten utwór wyróżnił Kąckiego w finale Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej,
• Wróg się rodzi – w sztuce z 2019 roku, wystawianej przez Teatr im. W. Horzycy w Toruniu, Kącki przedstawia fenomen Tadeusza Rydzyka.

Wszystkie powyższe dzieła są znakomitym przykładem talentu Kąckiego w eksploracji trudnych tematów oraz złożoności ludzkiej natury.

Publikacje książkowe

Marcin Kącki to autor, którego dzieła ukazują zjawiska społeczne i polityczne w Polsce. W jego publikacjach można znaleźć szereg tematów reinterpretuje w sposób reporterki. Oto niektóre z jego książek:

• Lepperiada, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2013. Jest to dokumentalny zapis bogatego życia i powolnego upadku Andrzeja Leppera, lidera Samoobrony,
• Maestro. Historia milczenia, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2013. Książka ta dotyczy reporterskiej analizy skandalu pedofilskiego, który ujawnił się w chórze Polskie Słowiki,
• Białystok. Biała siła, czarna pamięć, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2015. Autor zajmuje się kontrowersyjnym przypadkiem krwawej hostii w Sokółce i tajemniczymi historiami, które kryją się za aktami prokuratorskimi. Z tego złożonego obrazu wyłania się historia „miasta bez pamięci”,
• Plaża za szafą. Polska kryminalna, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2017. To zbiór reportaży z lat 2008–2015, które Kącki publikował w „Dużym Formacie”,
• Fak maj lajf, Kraków: Znak Literanova, 2017. Powieść ta jest opowieścią o celebrytach, politykach i pracy tabloidów, zainspirowaną kontrowersjami wokół Krzysztofa Piesiewicza,
• Poznanie. Miasto grzechu, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2017. Opisuje historię mieszczaństwa stolicy Wielkopolski,
• Oświęcim. Czarna Zima, Kraków: Znak Literanova, 2020.
• Chłopcy. Idą po Polskę, Kraków: Znak Literanova, 2023. Reportaż ten skupia się na środowisku zwolenników Janusza Korwin-Mikkego oraz partii Konfederacja.

Kącki w swoich książkach łączy elementy reportażu z głęboką analizą społeczną, tworząc unikalne i kontrowersyjne opowieści, które intrygują czytelnika.

Nagrody i nominacje

Marcin Kącki jest uznawanym autorem, którego twórczość została wielokrotnie doceniona w branży literackiej oraz dziennikarskiej. Oto niektóre z jego nagród i nominacji:

• nominacja do Nagrody Literackiej Nike za książkę „Białystok. Biała siła, czarna pamięć” w 2015 roku,
• nominacja do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za książkę „Poznań. Miasto grzechu” w 2017 roku,
• nominacja do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus za książkę „Oświęcim. Czarna zima” w 2020 roku,
• główna nagroda Virtuti Civili przyznana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich w Poznaniu w 2004 roku,
• główna nagroda Virtuti Civili przyznana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich w Poznaniu w 2005 roku,
• wspólne uznanie tytułu Dziennikarza Roku w rankingu miesięcznika Press z Tomaszem Lisem,
• nagroda Watergate przyznana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich,
• nagroda Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze,
• nagroda MediaTory w kategorii Detonator w 2007 roku,
• nagroda Watergate Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w 2010 roku.

---

Oceń: Marcin Kącki

---