Kościół Przemienienia Pańskiego w Stargardzie (polskokatolicki)

Architektura kościoła zachwyca swoją neogotycką formą, będąc salową budowlą o prostokątnym planie, która pierwotnie składała się z pięciu przęseł. Została wzniesiona w końcowych latach XIX wieku, według projektu znanego architekta L. Braatza. Od momentu swojego powstania aż do 1945 roku kościół pozostawał w rękach starokatolickiej gminy Kościoła Katolicko-Apostolskiego.

Obecnie świątynia przybrała formę trzyprzęsłową, a jej wschodnią część uzupełnia pięcioboczne prezbiterium. Na jego szczycie można dostrzec arkadowy detal, ozdobiony fryzem oraz sterczynami. Choć kościół w czasie II wojny światowej nie doznał większych uszkodzeń, przez wiele lat, aż do 1959 roku, pozostawał w stanie zapomnienia i stopniowo niszczał.

W 1959 roku nastąpił istotny zwrot w jego historii – wschodnia część została przekazana Kościołowi Polskokatolickiemu, podczas gdy pozostająca zachodnia część trafiła w ręce Kościoła Zielonoświątkowego oraz Kościoła Chrześcijan Baptystów. Niestety, z powodu złego stanu technicznego w 1984 roku konieczne stało się rozebranie dwóch zachodnich przęseł tej niezwykłej świątyni.

Kościół Przemienienia Pańskiego ma również także swoje znaczenie w kontekście kultury i historii regionu, gdyż w dniu 12 grudnia 1996 roku został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-1324, co jest dowodem na jego historyczną wartość.