Brama Świętojańska w Stargardzie

Obecnie brama ta przybiera formę neogotyckiego tunelu, a jej historia sięga około roku 1450, kiedy to zbudowano pierwszą wersję. Usytuowana w bliskim sąsiedztwie kościoła św. Jana, stała się doskonałym przykładem architektury obronnej danego okresu. Kształtem przypomina Bramę Pyrzycką, co dodatkowo podkreśla jej walory estetyczne oraz historyczne. Przy wjeździe do miasta, brama ta posiadała rozbudowane przedbramie, które składało się z mostu zwodzonego, bramy przedniej zwanej gardzielą oraz bramy wewnętrznej.

W wyniku zmian, które miały miejsce po 1720 roku, umocnienia ziemno-wodne przed Bramą Świętojańską zostały częściowo usunięte. Zamiast nich wprowadzono plac, który stał się miejscem ćwiczeń wojskowych. Zmiany te były rezultatem decyzji księcia Moritz von Anhalt Dessau, który miał decydujący wpływ na kształtowanie przestrzeni miejskiej.

Od 1721 roku, nadbudowa bramy zaczęła pełnić funkcję więzienia, a od roku 1820 zlokalizowano w niej zakład dla osób chorych psychicznie. W związku z likwidacją części obwarowań otaczających miasto, brama została rozebrana w 1842 roku. W XX wieku, na terenie dawnego passa obronnego, wzniesiono ostrołukowy tunel, który doczekał się współczesnych czasów i funkcjonuje do dziś, stanowiąc nie tylko pozostałość po świetności dawnych czasów, lecz także element nowoczesnej infrastruktury.